De omgang van de Israëlieten met God werd gekenmerkt door offers, die aan God gebracht werden. Die lieten zien, wat er nodig was om de relatie tussen de mensheid en God te herstellen. Sinds de zondeval was er een barrière die afgebroken moest worden.
Alle offers vormden een verwijzing naar het ene volmaakte offer, dat ooit de zonde zou uitbannen: het offer van het lichaam van Jezus Christus. Ook bij het vredeoffer willen we zoeken naar wat het ons zegt over Jezus.

Beschrijving van het offer

De Israëlieten konden naast het brandoffer en het graanoffer, ook een vredeoffer brengen. Andere vertalingen noemen het wel een dankoffer of een feestoffer. Het wijst erop, dat de omgang tussen personen die als vijanden tegenover elkaar stonden, hersteld is.
Dit offer kon bestaan uit een gaaf mannelijk of vrouwelijk dier. Het bloed van dit dier werd door de priesters gesprenkeld rondom het altaar. De nieren, de lever en het vet dat de ingewanden bedekte moeten op het altaar verbrand worden.

Vredeoffer en brandoffer

Er zijn bij de instelling van dit offer overeenkomsten met het brandoffer op te merken, maar ook enkele duidelijke verschillen.

Zowel het brandoffer als het vredeoffer was een vrijwillig offer, waarvoor zowel een rund als een schaap of geit als offerdier kon dienen. Ook legde in beide gevallen degene die het offer bracht, zijn handen op het dier voor het geslacht werd. Het bloed werd rond het altaar uitgegoten en het offer werd op het altaar verbrand.

Maar bij het vredeoffer kon het offerdier zowel een mannelijk als een vrouwelijk dier zijn. De aanvullende instructies tonen het grootste verschil met het brandoffer. Want het brandoffer was in z’n geheel voor de Heer, het vredeoffer was slechts voor een deel voor de Heer, de rest was bestemd voor de priesters en voor degene die het offer bracht.

Vredeoffer en graanoffer

De aanvullende instructies maken ook duidelijk, dat dit offer te vergelijken is met het graanoffer, maar ook hier zijn er naast de overeenkomsten verschillen.
De overeenkomst met het graanoffer is, dat er ook brood bij geofferd kon worden, gebakken van fijn meel en olie. Maar het verschil is, dat er twee soorten brood bij geofferd werden: gezuurd en ongezuurd brood.

Betekenis van het vredeoffer

Vredeoffer als brandoffer

De belangrijkste gedachte bij dit offer is het herstel van de band tussen God en de offeraar. Het beste deel van het offer, het vet, was voor de Heer. Het werd verbrand bovenop het brandoffer, alsof het er een onderdeel van was. Zo is dit offer tenminste voor een deel een brandoffer, dat de toewijding en volmaakte gehoorzaamheid van de Zoon van God voorstelt – die tot in de dood gehoorzaam geworden. God alleen kent de werkelijke waarde van het leven en het werk van Jezus. Maar ook de offeraar en de priester hadden profijt van dit offer. Ze kregen allebei hun deel.

Borst en achterpoot

De borst en de rechterachterbout waren voor de priester. Het offerdier is, zoals alle offers en verwijzing naar Jezus, het ware offer. De borst, waarin het hart van het dier geklopt heeft, verwijst naar de liefde van Jezus; de achterbout, waarmee het dier kracht zet – een koe werd gebruikt als last- en trekdier – symboliseert de macht van Hem die, nadat Hij de dood vrijwillig is ingegaan, verrees uit het graf. Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde waren ongeveer de laatste woorden van Jezus voor hij naar de hemel ging.
Het lijkt me een illustratie van het feit, dat als je Jezus als verlosser aanvaardt en dankbaar met God leeft, je mag weten dat hij van je houdt en je kracht schenkt door de Heilige Geest.

Vredeoffer als graanoffer

Het vredeoffer is ook voor een deel een graanoffer, dat het leven van Jezus zoals we dat kennen uit de Bijbel symbolisch weergeeft. Maar het bijzonder hier is, dat er zowel gedesemd brood als ongezuurd brood bij gebruikt werd. Het ongezuurde brood verwijst naar het leven van Jezus. Hij was volmaakt, er was geen zondige natuur in hem. In zijn gedachten, woorden en daden was geen spoor van zonde of onzuivere motieven te ontdekken.
Het gezuurde brood verwijst naar onze levens. Want hoewel we vergeving ontvangen hebben en deel hebben gekregen aan een nieuwe natuur leven we nog niet zondeloos – dat is wel duidelijk. Toch is dat voor God geen enkele verhindering om met ons om te gaan, omdat het bloed van Jezus de zonden wegneemt. Het leven van Jezus dat in ons is uitgestort, brengt vruchten voort, waarin de Vader verheerlijkt wordt. Maar we zijn niet volmaakt. De mogelijkheid om te zondigen is er nog wel. Maar er werkt ook een andere kracht in ons leven, die het leven van Jezus in ons reproduceert.

Geen eenrichtingsverkeer

Bij het graanoffer was er een “energiestroom” in één richting: alles en iedereen die met het graanoffer in aanraking kwam, werd erdoor heilig. Maar bij het vredeoffer was dat anders: het vredeoffer wordt onheilig wanneer het in aanraking komt met iets of iemand die ceremonieel onrein is. Iedereen die dit vredeoffer wilde eten, moest van tevoren gereinigd zijn. Dit doet ons denken aan de gelijkenis van de verloren zoon, die voordat hij aan de feestdis bij zijn vader kon verschijnen, gekleed moest worden in het mooiste gewaad. Maar het mooie is, dat ook dat het werk van de vader was! Voor ons geldt het zo: Als we onze zonden belijden, God is getrouw om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid. Dit wordt gezegd tot gelovigen, kinderen van God, die weten dat ze door Jezus’ bloed eens voor altijd gereinigd zijn. Maar de vrede tussen God en zijn kinderen wordt wel verstoord als onze handelwijze (per ongeluk of willens en wetens) haaks staat op Gods karakter, zoals dat door Jezus getoond werd. Maar als ons dat overkomt, is het meer dan voldoende om te erkennen: “Vader, ik zat fout …”. En de Vader herstelt de vrede – zoals in het verhaal over de verloren zoon.

Vredeoffer en het avondmaal

Het vredeoffer is eigenlijk een maaltijd, waarbij twee partijen vieren, dat de vijandschap tussen hen verdwenen is: God en de mens(en). Als je het op deze manier bekijkt, is er ook een parallel te trekken tussen het vredeoffer en de maaltijd van de Heer, het avondmaal. De Heer zelf vierde dit met zijn discipelen de avond voor hij verraden zou worden. Wij christenen vieren dit regelmatig – dagelijks, zoals in de gemeente te Jeruzalem, of wekelijks, zoals in de gemeente te Troas. De ingrediënten brood en wijn (of druivensap – Jezus sprak over de vrucht van de wijnstok) beelden het lichaam en bloed van Jezus uit, die op Golgota voor ons gegeven werden. Als we deze maaltijd vieren en de volmaakte gehoorzaamheid van Christus gedenken in zijn bereidheid voor ons te sterven, is dat een geurige gave die de Heer behaagt.
Maar het brengt ook ons vreugde en kracht als we onze Heiland zo voor ogen stellen! Daarom willen we het avondmaal vaak vieren en niet alleen maar uit gewoonte, als een soort sleur. We willen bewust denken aan hem die ons liefheeft!
De Israëliet moest rein zijn als hij het vredeoffer bracht om Gods nabijheid te ervaren. Nu ben ik een onvolmaakt mens die leeft in een onvolmaakte wereld en ik krijg dagelijks ‘vuile handen’. Dit laat ik graag schoonwassen om hopelijk meer van Gods nabijheid te kunnen ervaren. Niet alleen als ik avondmaal wil vieren, maar ook bij de bidstond, in m’n dagelijkse gebed. Eigenlijk: bij alle omstandigheden in mijn leven.

Het vredeoffer – leven met God

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Om over na te denken

Maar de Heer heeft jullie al verteld wat hij van jullie verlangt. Hij heeft al bekendgemaakt wat goed is. Hij vraagt alleen dit: Wees eerlijk, rechtvaardig en trouw. En denk niet alleen aan jezelf, maar leef dicht bij God.