Evangelist Billy Graham is overleden (1918-2018). Hij werd 99 jaar oud. Zestig jaar lang heeft Billy Graham het evangelie verkondigd. Hij sprak in 185 landen live voor meer dan 200 miljoen mensen. Velen namen Jezus als hun persoonlijke Verlosser aan, nadat ze geraakt waren door de woorden van deze Amerikaanse evangelist.
Eerste stappen
Hij werd in 1918 geboren in North Carolina, als zoon in een eenvoudig boerengezin van Schots-Ierse afkomst. Na zijn middelbare school ging hij antropologie studeren, maar al snel stapte hij over naar de studie theologie aan het Bible Institute. Eens probeerde hij op zijn universiteit studenten te bereiken met een wetenschappelijk verantwoord betoog, maar ze bleven hem maar glazig aankijken. Na drie avonden legde hij zijn papieren aan de kant en ging hij uit zijn hoofd verder. Hij probeerde het evangelie van Jezus zo eenvoudig mogelijk te vertellen. Honderden studenten kwamen prompt tot geloof. Daar ontstond één van zijn vuistregels: Houd het simpel. “Jezus maakte alles zo simpel, maar wij hebben het allemaal zo ingewikkeld gemaakt. Jezus sprak tot mensen in korte zinnen en alledaagse woorden en zette Zijn boodschap kracht bij met verhalen die je nooit meer vergeet. Houd het dus simpel.” In 1939 werd Graham, nauwelijks 21 jaar oud, aangesteld als predikant.
De wereld als akker
Zijn werkterrein besloeg uiteindelijk vijf continenten. De middelen die hij gebruikte om het evangelie wereldkundig te maken waren ongewoon: campagnes in stadions. In Amerika, maar ook in alle andere werelddelen. Zo zaten in 1954 in het Amsterdamse Olympisch Stadion 40.000 mensen naar zijn preek te luisteren, in 1955 in het Feijenoordstadion 60.000. En in elke preek werden de toehoorders erbij bepaald, dat er van hen een keuze, een beslissing voor Jezus, verwacht werd.
Wekelijks werd tussen 1950 en 2016 over 900 radiostations het programma Hour of Decision (uur der beslissing) uitgezonden met delen van zijn preken. Hij zette een filmstudio op, World Wide Pictures, en produceerde evangeliserende films, die wekelijks bij alle TV-stations in Amerika te zien waren. Daarnaast werd een maandblad Decision (beslissing) uitgegeven en schreef hij tal van boeken, die in vele talen uitgegeven werden. Zo is alleen al zijn boek “Vrede met God” in 38 talen verschenen in een oplage van meer dan 2 miljoen exemplaren.
Hij was ook de oprichter van Youth for Christ, dat wij nu nog kennen van Rock Solid en Solid Friends.
Daarnaast verleende hij sinds de jaren 50 vrijwel alle Amerikaanse presidenten pastorale bijstand.
Persoonlijke herinnering
In 1970 hield Graham een Europese campagne. Hij sprak een week lang elke avond in de Westfalenhal in Dortmund voor 13.000 mensen. Maar in 13 Duitse en 22 Europese steden konden de bijeenkomsten in stadions via grote schermen gevolgd worden. “God is barmhartig en zijn barmhartigheid houdt nooit op. God houdt van ons en wil ons redden van het onrecht dat we doen.” De Bijbel steeds duidelijk zichtbaar in zijn handen: “Ik geloof dit boek van kaft tot kaft. Als ik de Bijbel lees, spreekt God tot me.” Kenmerkend was het zinnetje: “De Bijbel zegt ….”, dat Graham regelmatig gebruikte en zijn betoog krachtig en indringend maakte. In Nederland volgden die week in totaal 35.000 mensen de bijeenkomsten in de Expohal in Hilversum.
Voor mij heeft het voortraject naar deze bijeenkomst misschien wel meer betekend, dan de avond in de Expohal. Ik had me aangemeld om te helpen bij de nazorg van deze bijeenkomst. In het hele land werden avonden gegeven om zo tientallen vrijwilligers te trainen om mensen te helpen een keuze voor Jezus te maken. Ik bezocht een serie van zulke avonden in Groningen (ik woonde in Hoogeveen). Wat heb ik daar veel geleerd.
In de eerste plaats om mensen te zien als door God geliefd; kostbare schepselen. Ook ontdekte ik hoe belangrijk het is om het evangelie eenvoudig uit te leggen, zonder het te versimpelen. Je kunt dat leren! Wat ook sterk naar voren kwam: het evangelie gaat altijd over Jezus en het kruis; alleen daardoor zullen mensenharten veranderen. Minstens zo belangrijk was Grahams visie op de rol van de vele vrijwilligers. Hun taak was in zijn ogen minstens zo belangrijk als de zijne. Weliswaar was hij de spreker die mensen uitnodigde een beslissing te nemen. En er kwamen veel mensen op zijn uitnodiging naar voren. Door de jaren heen zo’n 3,2 miljoen. Maar hij zag hen niet als bekeerlingen, maar als mensen die zich mogelijk bewust waren, dat ze een keuze moesten maken. Maar velen zouden hulp nodig hebben om die stap daadwerkelijk te doen; sommigen pastorale hulp, anderen meer bijbels onderwijs. Zijn campagne was voor “succes” afhankelijk van de wijze waarop kerken en vrijwilligers mensen zouden opvangen.
Billy Graham was er niet op uit om zijn eigen kerk op te richten en zette zich niet af tegen andere kerken. Mensen die bij een kerk hoorden en door zijn boodschap geraakt werden, kregen de raad zich bij hun eigen kerk te melden voor verdere begeleiding en bijbels onderwijs. De kerken riep hij op om hun deuren te openen voor mensen buiten de kerk die door het evangelie geraakt zouden worden. Na de campagne in begin april startten er dan ook verspreid over het land zo’n 120 nieuwe bijbelstudiegroepen.
Meer over Billy Graham bij de EO en bij het RD.