Oordeel of zegen?
In het oude Israël leefde de gedachte, dat je maar eenmaal God kon zien. Daarna zou je sterven. Dat dacht in elk geval Manoah, de vader van de legendarisch sterke Simson. Een man die zeker een voorbeeld voor ons is. Als zijn vrouw met het nieuws thuiskomt, dat een godsman, misschien was het wel een engel, haar gezegd had dat het kinderloze echtpaar een zoon zou krijgen, was dat voor hem aanleiding om te bidden: “Kunt u ons dan ook vertellen, hoe we hem moeten opvoeden?” Maar als hij ontdekt, dat het God zelf was die tot hen sprak, knikten zijn knieën. “We hebben God gezien. Dat wordt onze dood!”, bracht hij uit.
Manoah ging er blijkbaar vanuit, dat je God alleen als Rechter kon ontmoeten en dat je bij voorbaat schuldig bevonden zou worden. Had hij gelijk? En hebben de mensen die God alleen maar zien als een boze boeman die klaar staat om te straffen, gelijk?
Eindpunt
God is licht zonder een zweem van duisternis. Hij is volmaakt en in zijn nabijheid kan geen onvolmaaktheid bestaan. Alles wat in strijd is met Gods heiligheid, rechtvaardigheid en liefde, wordt weggedaan. God zien moest verschrikkelijk zijn, want hoe zou een onvolmaakt mens, een zondaar in bijbelse taal, in zijn nabijheid kunnen bestaan? In dat opzicht had Manoah wel gelijk. Van zijn zelfkennis kunnen wij wel wat leren.
Ongelijk
Toch had Manoah geen gelijk. Zijn vrouw merkt het op. Verscheen God niet juist om hun iets te beloven? En Hij nam hun dankoffer toch graag aan? God was niet gekomen om te oordelen, maar om te zegenen. Waren zij dan geen zondaren? Natuurlijk wel, want alle mensen zijn zondaren en missen de heerlijkheid, de volmaaktheid, van God (Romeinen 3:23). Maar zonder het te beseffen ontdekten zij, dat God weliswaar de zonde haat en veroordeelt, maar de zondaar van harte liefheeft.
Schoonmaak
Het is Gods verlangen om bij de mensen te wonen (Exodus 25:8), ook al zijn ze niet volmaakt zoals Hij. Blijkbaar kan God daar wat aan doen. Aan Israël gaf Hij zijn feesten. Bij het eerste feest moesten de Israëlieten alle zuurdesem uit hun huizen verwijderen. Zuurdesem is bedorven deeg en als zodanig een symbool van de zonde. Om feest met God te kunnen vieren, moesten de Israëlieten hun huizen met bezemen keren en zelfs het kleinste restje zuurdesem verwijderen. Daarna kon het feest beginnen.
Hart
Wat de Israëlieten deden was symbolisch. Want de zonde is niet fysiek in ons huis verborgen, maar in de schuilhoeken van ons hart. Het is zo verkleefd met ons zijn, dat we het er ook niet zelf uit kunnen verwijderen. Daarom heeft God Jezus gezonden, het Lam van God dat de zonde wegneemt (Johannes 1:29 en 1 Johannes 1:7). Hij heeft tot op het kruis de volmaakte liefde gedemonstreerd. Als je in Hem gelooft, wordt dat jou toegerekend en maakt Hij je rein. Helemaal. Dan zul je God ontmoeten. Dan leef je. Voorgoed.
Beginpunt
In Napels bestond lang geleden het gezegde: “Vedi Napoli e poi muori!”, “Zie Napels en sterf”. Daarbij dachten de Napolitanen aan de toen nog overweldigende schoonheid van hun stad. Als je dat gezien had, hoefde je niet meer verder te leven. Iets schoners had het leven je toch niet te bieden. Hoe anders is het, als je door Jezus rein gemaakt wordt en je God leert kennen. Dan sta je aan het begin van het eeuwige leven. Zo lang zul je nodig hebben om de veelkleurige liefde van God te ontdekken.
Matteüs 5:8
Jezus zei: Gelukkig wie zuiver van hart zijn, want zij zullen God zien.