De advent is de benaming voor de aanloopperiode naar kerst. De naam advent komt van het Latijnse woord ‘adventus’, dat komst betekent. De adventsperiode begint 4 zondagen voor kerst en eindigt op kerstavond, 24 december. Het wordt gezien als een periode van inkeer als voorbereiding op het kerstfeest. Dan wordt de geboorte van Jezus herdacht: het begin van wat door Johannes zo mooi is beschreven: “Het waarachtige licht dat ieder mens verlicht was komende in de wereld” (Johannes 1:8).
Populus Sion
Elke zondag heeft z’n eigen thema. In een oude traditie begint de dienst op de tweede adventszondag met een Latijns gezang: Populus Sion. Het zijn de eerste woorden van Jesaja 30, waarmee het lied begint, terwijl er verder woorden Psalm 80 in verwerkt zijn:
19Volk van Jeruzalem, dat op de Sion woont, je hoeft geen tranen meer te storten. Want hij zal zich over je ontfermen als je weeklaagt, hij zal antwoorden zodra hij je hoort.
2Hoor ons, herder van Israël, die Jozef leidt als een kudde.
U die troont op de cherubs, verschijn in luister.
3(…) Laat uw kracht ontwaken, kom, en red ons.
4God, keer ons lot ten goede, toon uw lichtend gelaat en wij zijn gered.
Het verlangen naar God leidt tot roepen tot God. Heel voorzichtig groeit iets van verwachting. Langzaam worden er contouren zichtbaar van hoop. Hoop op herstel voor Gods volk en voor de wereld. Hoop op bevrijding van zonde, onrecht en lijden.
God is immers de God van alle barmhartigheid? Zou Hij niet een leider kunnen geven die ons uitredding brengt? Is Hij niet zelf de Herder van Gods volk. Mocht toch onze goede Herder zijn gelaat naar ons toewenden. Wat een schitterde, luisterrijke dag zal dat zijn!
foto: Afbeelding van Susanne Jutzeler via Pixabay