De advent is de benaming voor de aanloopperiode naar kerst. De naam advent komt van het Latijnse woord ‘adventus’, dat komst betekent. De adventsperiode begint 4 zondagen voor kerst en eindigt op kerstavond, 24 december. Het wordt gezien als een periode van inkeer als voorbereiding op het kerstfeest. Dan wordt de geboorte van Jezus herdacht: het begin van wat door Johannes zo mooi is beschreven: “Het waarachtige licht dat ieder mens verlicht was komende in de wereld” (Johannes 1:8).
Ad te levavi
Elke zondag heeft z’n eigen thema. In een oude traditie begint de dienst op de eerste adventszondag met een Latijns gezang: Ad te levavi. Het zijn de eerste woorden van Psalm 25:
Tot U, Here, hef ik mijn ziel op;
2mijn God, op U vertrouw ik; laat mij niet beschaamd worden,
laten mijn vijanden niet over mij juichen.
3Ja, allen die U verwachten, worden niet beschaamd,
beschaamd worden wie trouweloos handelen zonder oorzaak.
4Here, maak mij uw wegen bekend,
leer mij uw paden,
5leid mij in uw waarheid en leer mij,
want Gij zijt de God mijns heils,
U verwacht ik de ganse dag.
6Denk aan uw barmhartigheid, HEER,
aan uw liefde door de eeuwen heen.
Advent begint met verlangen: het verlangen naar God. Naar licht in de duisternis. Die duisternis is heel concreet aanwezig: we leven in een wereld die in duisternis gehuld is, waarin God vaak afwezig lijkt. We vinden het leven soms maar moeilijk. Hoe vinden we de weg waarop God ons wil leiden?
God heeft in het verleden stappen gezet om zijn licht op aarde te doen schijnen. En door zijn Woord wil Hij elke dag ons leven verlichten. Maar Hij heeft ook beloften gegeven omtrent een toekomst waarin de duisternis definitief verdreven zal zijn. Met advent komen al die lijnen samen en strekken we ons uit naar God die de eeuwen door barmhartig en liefdevol was, en die dat zijn zal tot in eeuwigheid.
foto: Afbeelding van Susanne Jutzeler, suju-foto via Pixabay