De christelijke feesten Goede Vrijdag, Pasen en Pinksteren hebben alle hun oorsprong in de cyclus van de Joodse feesten – eigenlijk: de Feesten van de Heer. In de Joodse traditie is er tussen Pasen en Pinksteren nog een soort feest, of in elk geval een dagelijks terugkerende ceremonie, in de tijd tussen Pasen en Pinksteren: het “tellen van de Omer”, Sefirat Ha’omer.
Wat is een “omer”?
De omer is een maat voor graan: per persoon was er per dag ongeveer een omer graan nodig (Exodus 16:16). Op de dag na de sabbat van het Pesachfeest (wat overigens de dag van Jezus’ opstanding was) werd er een beweegoffer gebracht van de eerste rijpe schoven gerst, naar traditie een hoeveelheid van een omer, een dagrantsoen. Lees daar meer over in het artikel Feest van de Eersteling.
Oorsprong
De gerstoogst startte met het aanbieden van de Eerstelingen van de oogst aan God. De gerstoogst was met Pinksteren afgelopen, dan startte de tarweoogst. Tegelijk met het aanbieden van de Eerstelingen begon het tellen van de dagen tot aan Pinksteren. Negenenveertig dagen wordt er geteld, op de vijftigste dag wordt Sjavoeot (Pinksteren) gevierd.
Inhoud
De Omertelling houdt in dat elke dag hardop geteld wordt, voorafgegaan door het reciteren van een zegening en gepaard met het lezen van bijbelgedeelten zoals Psalm 67:2,3: “God zij ons genadig en zegene ons, Hij doe zijn aanschijn bij ons lichten; opdat men op aarde uw weg kenne, onder alle volken uw heil“.
Enerzijds als een herdenking aan de omer-ceremonie in de Tempel van Jeruzalem. Maar ook als een voorbereiding op het Pinksterfeest, in de Joodse traditie de dag dat Mozes de Thora ontving, het Woord dat vrijmaakt. Door elke avond na het harde werken de dag hardop te tellen, leefde men vanzelf toe naar die vijftigste dag, het Pinksterfeest.
Tellen om wijs te worden
Het aanbidden van de Eerstelingen hield een belofte in: er volgt een grote oogst, maar wees net als alle feesten vooral naar de dag van bevrijding die God zijn volk in het vooruitzicht had gesteld. Eigenlijk is ons hele leven een voorbereiding op die dag, waarop we onze Heer zullen ontmoeten.
En wij, die naar die dag toeleven, worden ook opgeroepen om onze dagen te tellen om “wijs te worden“. Het gaat niet om het bijhouden van de datums, maar het laat je even stilstaan om terug te kijken op wat je die dag gedaan hebt. Om te ontdekken, hoe God je geleid heeft. Of om te erkennen op welke punten je hulp van God nodig hebt. Het helpt je om niet gedachteloos en doelloos te leven en ongemerkt af te dwalen van God die jou wil leiden op zijn eeuwige weg, die uitloopt op een eeuwige bevrijding – als Jezus terugkomt!