Donderdag, de veertigste dag na Pasen, is het Hemelvaartsdag. Dan gedenken we het feit, dat Jezus naar de hemel is gegaan. Het is opmerkelijk, dat Lucas, een volgeling van Jezus die pas tijdens de zendingsreizen van Paulus in beeld komt, het verhaal twee keer verteld.

Een eindpunt

De eerste vertelling van Lukas staat in Lukas 24:50-52. Het is een heel beknopt verslag. Dat past ook wel bij het doel dat Lucas met zijn evangelie had. Hij liet zien, hoe Jezus van het begin van zijn optreden af op weg was naar Jeruzalem om daar te sterven. Het hoogtepunt in zijn verhaal is, dat Jezus uit de dood is opgestaan. De tijd tussen opstanding en hemelvaart wordt heel kort samengevat. De hemelvaart zelf wordt niet in detail vermeld. Alleen vertelt hij wel, dat het voor de leerlingen van Jezus een bron van grote blijdschap was.

In het Lucasevangelie is het verhaal van hemelvaart van Jezus de afsluiting van het verhaal van Pasen. Na de diepte van zijn lijden, neemt Jezus de allerhoogste plaats in, aan de rechterhand van zijn Vader! De leerlingen van Jezus zien Hem niet meer, maar dat is geen reden om treuren. Het is geen “Feest van Afwezigheid”. Het is de kroon op het werk van Jezus. Hij is tot Heer en Christus gemaakt, gekroond met eer en heerlijkheid. En zij hebben nu een vertegenwoordiger bij God, een voorspraak bij de Vader (1 Johannes 2:1,2). En dat niet alleen – zijn aanwezigheid daar is een garantie dat zij – met allen die in Jezus geloven – ook eens thuis zullen komen (Hebreeën 6:19,20). Hun ogen zien Hem niet, maar zijn zorg voor hen is niet minder geworden. Zij zullen kracht ontvangen uit de hemel!

Een beginpunt

Het tweede verhaal van Lucas staat in Handelingen 1:4-10. Het perspectief is hier heel anders dan in Lucas 24. Daar was het een afsluiting van het werk van Jezus. Hier is dezelfde gebeurtenis een opmaat naar iets nieuws dat Jezus gaat doen. Beknopt beschrijft Lucas, dat Jezus na Pasen gedurende veertig dagen geregeld aan zijn volgelingen verscheen om met hen over het koninkrijk van God te spreken. Daar hadden ze ’t al vaker over gehad, maar het bleef eigenlijk ver weg voor hen, een bijna onbereikbaar ideaal. Maar al pratend met Jezus, overtuigd dat Hij echt de dood had overwonnen, zal het vertrouwen groeien, dat Gods koninkrijk er echt zal komen.

Veel uitgebreider staat Lucas stil bij de laatste woorden die Jezus tot zijn leerlingen spreekt. Die houden zowel een belofte als een opdracht in. De belofte: “Jullie zullen kracht ontvangen”. De opdracht: “Jullie zullen mijn getuigen zijn”. Natuurlijk wijzen deze woorden vooruit naar het Pinksterfeest, dat ze niet veel dagen later, tien om precies te zijn, zullen vieren.

Zendingsfeest

Hemelvaart is het beginpunt van wat later “de grote opdracht” genoemd wordt. Lucas noteert deze woorden van Jezus daarover: “Maar wanneer de heilige Geest over jullie komt, zullen jullie kracht ontvangen om mijn getuigen te zijn in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, tot aan de uiteinden van de aarde” (Handelingen 1:8). Matteüs was meer aangesproken door deze woorden: “Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde. Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat Ik jullie opgedragen heb. En houd dit voor ogen: Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld” (Matteüs 28:18-20).

Hemelvaartsdag bepaalt ons dus bij de roeping van de gemeente om de naam van Jezus bekend te maken; om in daad en woord het evangelie van Gods liefde uit te dragen. Het is een dag waarop de gemeente herinnerd wordt aan haar zendingsopdracht.

Twee keer hemelvaart

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.